You are my heaven.

   Witam wszystkich! Stwierdziłam, że poprzedni post był jakąś porażką. Ale myślę, że już więcej takich nie zrobię. Zapewne każdego z was zanudził albo już przez sam jego wygląd nie chciało wam się go czytać. Planuję chyba kolejne zmiany, bo coś za bardzo nie odnajduję się w tym co tutaj się dzieje. Ale jeszcze muszę nad tym pomyśleć.
   Nie wiem czy ktoś z was tak miał, ale mi od pewnego czasu brakuje takiej osoby z którą mogłabym o wszystkim pogadać, wyżalić się. Tak mam na myśli taką przyjaciółkę od serca, prawdziwą. Bo wiadomo w tych czasach trudno o dobrą przyjaźń. Ale nie myślcie sobie, że takiej nie mam. Mam, ale po prostu mieszka ona z 1,500 km ode mnie. A, że wiadomo każdy ma różne sprawy na głowie to nie zawsze uda nam się zgadać czy też nie zawsze ona może przyjechać do Polski. No ale cóż trzeba będzie sobie jakoś samemu poradzić, bo wiadomo z chłopakiem można porozmawiać o różnych problemach, no ale nie o wszystkich jednak rzeczach można porozmawiać.

Takie tam niewyjściowe zdjęcie, przeróbka taka a nie inna, bo zdjęcia z telefonu są tragiczne. 

   W sumie dość tych przemyśleń, przez to jedynie psuje mi się humor. Ale odkryłam coś wspaniałego. A mianowicie to iż jak budzę się rano mówię sobie, że będzie dobry dzień i tak jest. Normalnie magia. Zapewne za niedługo ten limit mi się skończy i będą same gorsze dni. Ale jak na razie jestem zmotywowana do różnych rzeczy, a więc trzeba korzystać póki mi się siła nie skończy na to wszystko.
   W sumie są ostatnio jakieś całkiem dobre dni. W szkole całkiem nieźle mi idzie, mam nadzieję, że na takich ocenach popłynę do końca roku, byłabym szczęśliwa. No ale cóż, na pewno nadejdą znów te dni, że kompletnie nic mi się nie będzie chciało. Cóż w sumie trzeba się wziąć za materiałoznawstwo, bo samo do głowy nie wejdzie, a sprawdzian został przełożony tak jak i inne. W sobotę idę na 18 Dominiki, no myślę, że będzie fajnie. Zastanawiam się tylko jeszcze nad prezentem...

Miłego wieczoru. ♥